W roku 1674, Żydom kępińskim nadano przywilej m. in. przyzwalający im budować na ulicy, nazwanej odtąd Żydowską (na wschód od Rynku) domy mieszkalne, bóżnicę i łaźnię oraz założyć cmentarz. Biskup wrocławski, do którego diecezji należało Kępno, nadał im w roku 1689 przywilej swobodnego wykonywania praktyk religijnych.
Wówczas powstała w nowo założonym mieście pierwsza bóżnica (miało to miejsce po wybudowaniu zboru protestanckiego (w roku 1664) oraz kościoła w roku 1684). Budowle te były pierwotnie drewniane. Bóżnica, która ustąpiła miejsca w roku 1814 nowej murowanej pochodziła z XVII wieku. Dnia 31 maja 1814 roku zawarty został kontrakt pomiędzy dwoma architektami ze śląskiego Brzegu, Fryderykiem Wilhelmem i Karolem Fryderykiem Schefflerami, a kępińską Gminą Żydowską.
Wybudowana w latach 1814 -1815 przez mistrzów murarsko-ciesielskich Fryderyka Wilhelma i Karola Fryderyka Schefflerów z Brzegu, w miejsce drewnianej rozebranej ok. 1689 r., odnowiona w 1893 i 1924 -1925 roku.
Częściowo podpiwniczona, murowana z cegły, tynkowana i częściowo boniowana. Założona na nucie nieregulowanego prostokąta z kwadratową salą modlitwy, przy której od zachodu prostokątny przedsionek z dwiema klatkami schodowymi i kwadratowa lokalność, fasada główna, pięcioosiowa w czterech kolumnach przyściennych, wystających w formie ryzalitu z lica ściany; od południa niewielka przybudówka.
Fasada budynku z monumentalnym portykiem toskańskim nawiązuje do fasady Opery w Poczdamie. Na piętrze znajdowała się galeria dla kobiet, otwarta arkadami na salę główną. Sala nakryta pozornym sklepieniem klasztornym. Zachowane fragmenty stiukowej dekoracji klasycystycznej oraz stolarki z czasów budowy.
Fasada frontowa pięcioosiowa z wysuniętym ryzalitowo portykiem na osi, rozczłonkowanym czterema przyściennymi półkolumnami zwieńczona balkonem i trójkątnym tympanonem, w którym dekoracje z motywem autentycznych gryfów, narożniki ścięte opilastowane. Okna w dwóch rzędach częściowo z pierwotną stolarką dolne prostokątne z przeważnie zamkniętym łukiem, górne półkoliste.
Dach czterospadowy kryty dachówką okienkami od strony wschodniej. Synagoga na mocy ustawy z 1997 roku o restytucji mienia żydowskiego została zwrócona Gminie Wyznaniowej Żydowskiej we Wrocławiu. W 2009 roku ma podstawie darowizny Gmina Żydowska przekazała ją Gminie Kępno.