Jest to wieś położona w południowej części województwa wielkopolskiego, w powiecie kępińskim, w północnej części gminy Kępno.
Domanin leży przy drodze powiatowej Kępno-Doruchów, ok. 11 km na północ od Kępna. Domanin to wieś, której korzenie sięgają do średniowiecza. Pierwsza historyczna wzmianka o miejscowości Domanin pochodzi z 1266 roku. W źródłach spotykamy się z nazwą wsi ?Drobnino?, z której dziesięciny otrzymuje kapelan z Mikorzyna. Bezpośrednia bliskość miejscowości Mikorzyn pozwala przyjąć tezę, że jest to zniekształcona nazwa dzisiejszego Domanina. Przemawia za tą tezą następująca w XIV i XV wieku nazwa wsi w formie ?Domanini? ?Domaszyno? oraz wymienienie jej w dokumencie biskupa Przecława z 1360 roku dotyczącym wsi o starej metryce pochodzących z XIII wieku. Wieś Domanin była dobrami rycerskimi. W dniu 7 czerwca 1360 roku wydany został dokument przez Przecława z Pogorzeli biskupa wrocławskiego, na podstawie którego wieś Domanin zostaje przekazana do zagospodarowania Stefanowi Gromassie - kanonikowi wrocławskiemu, altarzyście wrocławskiemu.
W Kodeksie Dyplomatycznym Śląskim Domanin występuje jako wieś będąca w parafii mikorzyńskiej (1415 r.) Z roku 1629 pochodzi informacja, z której wynika, że kolejnym właścicielem Domanina był Stanisław Breza z Wrzącej ? dziedzic Domanina. W ciągu wieków zmieniali się jego właściciele. W kolejnych latach byli nimi: w 1419 - 1435 Piotr Śliwa, w 1445-1448 roku Jan Domański, w 1491-1498 Piotr Domański, w 1634 roku Stanisław Brzechwa. W II połowie XIX wieku właścicielem został Józef Sulmierski, a od 1 lutego 1909 roku Władysław Krzywoszyński, inżynier kultury rolnej. Syn Władysława Krzywoszyńskiego ? Włodzimierz był w latach 1935-1938 posłem na sejm II RP. W czasie II wojny światowej posiadłością zarządzał Niemiec z Rygi - Werner von Sivers. Po 1945 roku majątek znalazł się w rękach Państwowego Gospodarstwa Rolnego. W 2005 roku majątek po dawnym Państwowym Gospodarstwie Rolnym znalazł się w rękach prywatnych.
Teren wsi i obszarów przyległych charakteryzuje różnorodność fauny i flory. Miejscowość Domanin otoczony jest przez łąki i lasy. Część terenów leśnych Domanina włączona jest do Obszaru Chronionego Krajobrazu ?Wzgórza Ostrzeszowskie i Kotlina Odolanowska?. Często się można natknąć na stado saren, bażantów, traszki, zaskrońca zwyczajnego, błotniaki stawowe i myszołowy oraz inne gatunki zwierząt. W byłym Państwowym Gospodarstwie Rolnym (PGR) znajduje się gniazdo bociana białego, które jest widoczne z drogi. Gniazdo to zostało założone w połowie lat 90 ? tych.
Na terenie wsi przy bramie wjazdowej do parku rośnie dąb o obw. 401 cm, w Parku dąb o obw. 300 cm przy dworze dąb o obw. 380 cm i świerk pospolity o obw. 200 cm. Aleja 20 kasztanowców przy drodze od szosy do dworu, odgałęzia się od niej w kierunku południowym szpaler 6 topoli o obw. 330 cm każda. Na terenie wsi stoi dworek, który zbudowany został w 1900 roku. Jest to obiekt murowany, piętrowy, nietynkowany, łączący w sobie różne style. Dworek otoczony jest rozległym parkiem, w którym przeważają kasztanowce i olchy. W 1987 roku obiekt został wpisany do rejestru zabytków (więcej informacji dot. obiektu w zakładce ?Zabytki i atrakcje"). Dom Zarządcy ? znajduje się przy wjeździe do folwarku, pochodzący z końca z XIX wieku murowany. Spichlerz drewniany z 1825 roku, który znajduje się na terenie folwarku.
Wieś Domanin jest typową wsią o charakterze rolniczym. Wśród rolników na uwagę zasługują hodowcy bydła mlecznego i równocześnie producenci mleka, hodowcy trzody chlewnej i bydła opasowego. Na terenie wsi znajduje się dwie fermy drobiu. Życie kulturalne wsi koncentruje się wokół Domu Strażaka w Domaninie. Na terenie wsi działają organizacje wiejskie takie jak: Ochotnicza Straż Pożarna, Koło Gospodyń Wiejskich (KGW). Oprócz powyższych organizacji we wsi istnieje Kółko Rolnicze, które w przeszłości służyło pomocą okolicznym rolnikom.
