Miejscowość Mechnice leży na krańcach gminy Kępno, w kierunku północno-wschodnim. Graniczy bezpośrednio z gminą Doruchów. Położona na Wysoczyźnie Wieruszowsko-Mikorzyńskiej zwanej ?Waldawą?. Obszar miejscowości Mechnice położony jest w obrębie Wysoczyzny Wieruszowskiej o rzeźbie terenu mało urozmaiconej. Jednocześnie w Mechnicach zlokalizowany jest najniższy punkt w całym powiecie kępińskim (160 m n.p.m.).
Nazwa miejscowości pochodzi od wyrazu ?mech?, który rósł tutaj bujnie w gęstych i mokrych lasach. Wieś ma korzenie średniowieczne, istniała już w XIV wieku. W zapisach z 1379 roku wspomniany jest Klemens ?de Mechnicz?, kanonik gnieźnieński i archidiakon kaliski. W księgach kaliskich znalazł się zapis z 1424 roku o funkcjonowaniu w miejscowości młyna. Przeprowadzone w tym miejscu prace archeologiczne wykazały, że obszar ten wykorzystywany był przez osadnictwo pradziejowe- obozowisko kultury hamburskiej (14 tys. lat p.n.e.) oraz cmentarzysko kultury łużyckiej (1200 lat p.n.e.) Od połowy XVI wieku wieś należała do klasztoru Cystersów w Ołoboku, dokąd składano daninę w pieniądzu i naturze.
W 1823 roku zniesiono powinność rządu pruskiego, który przekazał ją radcy Baumowi. Uwłaszczenie nastąpiło w 1853 roku. Terytorium kępińsko-ostrzeszowskie, na którym położone są Mechnice, należało niegdyś do Śląska, o czym świadczy przede wszystkim gwara tutejszej ludności. Oddzielenie od Śląska nastąpiło w XVII wieku, kiedy okolica ta znalazła się w granicach Wielkopolski. Tereny dzisiejszej gminy Kępno weszły w skład Ziemi Wieluńskiej zwanej Rudzką.
W Mechnicach znalazły się ślady życia człowieka z okresu prehistorycznego. Świadczą o tym urny z płaskowyżu tuż przy granicy z Rudniczyskiem.
Pierwsza osada miała znajdować się na krawędzi wyżyny polodowcowej, której kulminacyjnym punktem jest wysunięte wzgórze o wysokości 193 m n.p.m zwane dawnej ?Smir-Pokora?. Badania archeologiczne potwierdziły okresowe koczowanie ludzi na tym wzgórzu już w Paleolicie, czyli 15-13 tys. lat temu. Potwierdzona jest też ciągłość zasiedlenia ziemi przez pierwszych rolników, przybyłych zza Karpat w Neolicie, tj. 7-6 tys. lat temu. Wzgórze, na którym znajdował się ów głaz zwany ?świętym kamieniem? nosiło miano ?świętego wzgórza?. Było ważnym ogniwem w systemie wierzeń pogańskich. Kamień rozebrano w latach 1891-1893, a wzgórze nazywano ?Piekłem?. Nazwa ta funkcjonuje po dzień dzisiejszy. Za Mechnicami w kierunku Mikorzyna wykopano dwa kamienie z wizerunkami ważnych w religii pogańskiej świętych - Prawego i Smirwoja. Kamienie owe znajdują się obecnie w Muzeum w Krakowie.
Mechnice są wsią o charakterze rolniczym. Na terenie wsi można zlokalizować fermy drobiu oraz hodowle trzody chlewnej. Wieś ma charakter zagrodowy. Na obszarze występuje sporo łąk. Walorem jest aleja dębów i jesionów przy drodze do Mikorzyna na długości ok. 3 km. Najgrubsze drzewo ma obwód 550 cm.
Mechnice ze względu na swą specyfikę pozbawione są wspólnych przestrzeni.
Życie kulturalne w Mechnicach koncentruje się wokół Domu Ludowego, zwanego również Domem Strażaka. W obiekcie tym prowadzą aktywna działalność organizacje: Ochotnicza Straż Pożarna, Koło Gospodyń Wiejskich, Związek Emerytów i Rencistów oraz Kółko Rolnicze.
