Kościół p.w. św. Jadwigi Śląskiej w Olszowie

Pierwsza wzmianka o Olszowie pochodzi z 1266 r. Osada dawała wówczas dziesięcinę biskupowi wrocławskiemu, informacja ta wymieniona została w "Liber fundationis episkopatus Vratislavewsis" w 1305 r. Kościół parafialny powstał na przełomie XIII i XIV wieku i był wtedy pod wezwaniem św. Mikołaja.

Parafia wymieniana jest również w dokumentach z 1553 roku. Świątynia została 11 lipca 1659 roku uposażona przez Jana Szyszkowskiego, kaliskiego sędziego ziemskiego. Jej konsekracji w 1623 roku dokonał biskup sufragan wrocławski, Marcin Kolsdorf. Nowy drewniany kościół wzniesiony w 1749 r., a w 1870 r. dobudowano do niego zakrystię.

Podczas reformacji świątynia, należąca do ewangelików, wchodziła w skład parafii baranowskiej, do której składano mesznę, a wierni przyjmowali sakramenty. Z wizytacji przeprowadzanych w latach 1651-1652 wynika, że w Olszowie znajdował się kościół, ale nie było proboszcza, do świątyni dojeżdżali franciszkanie z Ostrzeszowa.

Drewniany kościół pokryty blachą. W latach 1982 - 1985 został gruntownie odrestaurowany, remont wykonała grupa specjalistów, górali pod kierownictwem Jana Migela z Bańskiej Dolnej. Kościół jest budowlą o konstrukcji zrębowej, oszalowaną i jednonawową. W ołtarzu głównym znajduje się malowany renesansowy tryptyk z 1595 r. przedstawiający Ukrzyżowanie z postaciami klęczących fundatorów, zaś na awersach skrzydeł tryptyku widać św. Stanisława Biskupa i św. Elżbietę oraz Chrystusa i Matkę Bożą Bolesną, w zwieńczeniu jest Bóg Ojciec, którego otaczają: Chrystus i Matka Boża, w predelli widać Ostatnią Wieczerzę.

Późnorenesansowy ołtarz boczny z herbem Ostoja i literami Mikołaja Szyszkowskiego, podkomorzego wieluńskiego, pochodzi z połowy XVII wieku. W jego polach bocznych są obrazy św. Mikołaja i stygmatyzacji św. Franciszka. Parafia posiada rokokową monstrancję z XVIII wieku.

Zabytkowy dzwon z 1693 r. - ufundowany został przez Ernesta Wilhelma v. Sahlisch, komendanta twierdzy Breda i odlany przez Zygmunta Göetza we Wrocławiu - zaginął podczas ostatniej wojny. Wieża jest zadaszona namiotowo i zwieńczona cebulastym hełmem z latarnią. Nad nawą wznosi się wieżyczka na sygnaturkę.